ลักษณะของคำที่มาจากภาษาจีน
ภาษาจีนและภาษาไทยคล้ายคลึงกันมาก จะสังเกตได้ดังนี้
๑. มีลักษณะเป็นคำโดด เช่น ตือ(หมู) เจี๊ยะ(กิน) พะ(ตี) เป็นต้น
๒. คำบางคำมีสำเนียงคล้ายคลึงกัน เช่น
| จีน | ไทย |
| ซา | สาม |
| สี่ | สี่ |
| ลก | หก |
| ก้าว | เก้า |
๓. มีเสียงเป็นเสียงดนตรี คือ มีเสียงวรรณยุกต์ คำที่มีระดับเสียงต่างกันมีความหมายต่างกัน เช่น
เก๊า แปลว่า หมา
ก้าว แปลว่า เก้า
ก๋าว แปลว่า ลิง
๔. มีการเรียงประโยคเช่นเดียวกับไทย คือ ประธาน กริยาและกรรม เช่น
| ไทย | จีน |
| ฉันตีเธอ | อั๊วพะลื้อ |
| ฉินกินข้าว | อั๊วเจี๊ยะปึง |
๕. มีคำลักษณนามเหมือนภาษาไทย เช่น
น่อนั้ง แปลว่า สองคน
ซาเลี้ยบ แปลว่า สามลูก
ซาก่อ แปลว่า สามอัน
ภาษาไทยใส่ไข่ใส่นม 